Jesteś tutaj

Edukacja zdalna - Wtorek 5 maja 2020 r.

Opublikowano: poniedziałek, 04.05.2020

Temat dnia:Poznajemy góry.

Dolomity - góry bajkowe - Horyzonty

Zadanie 1

1.Ćwiczenie analizy i syntezy wzrokowej – Widok na góry.

Przygotujcie pocztówki przedstawiające górskie krajobrazy.

Znalezione obrazy dla zapytania gorskie krajobrazy

Dzieci oglądają zdjęcia przedstawiające górskie krajobrazy. Wypowiadają się na ich temat

i wymieniają charakterystyczne elementy krajobrazu górskiego. Rodzic rozkłada przed dziećmi widokówki przedstawiające krajobraz górski (pocięte na

2 lub 4 części). Dzieci składają je w całość.

2.Zabawa ruchowa przy muzyce https://www.youtube.com/watch?v=brj9NX4rPaA

3. Tańcząca woda – ćwiczenie oddechowe.

Potrzebny będzie: kubek z wodą i słomka.

Dziecko nabiera powietrze nosem i powoli dmucha w słomkę, która znajduje się w wodzie. Obserwuje, w jaki sposób powietrze wydostaje się z wody. Zabawę powtarzamy.

Zadanie 2

1.Wycieczka w góry – słuchanie opowiadania Ewy Stadtmüller Jak dobrze nam

zdobywać góry.

Rodzicu przeczytaj opowiadanie.

Rodzice uwielbiali górskie wyprawy. Kilka razy w roku pakowali plecaki i wyruszali na szlak.

– Jeszcze trochę podrośniecie i wybierzemy się w góry wszyscy razem – obiecywał dzieciom

tata.

– Ale kiedy to będzie? – niecierpliwił się Olek.

– Może już niedługo… – uśmiechnęła się mama. – Maj jest w tym roku taki piękny…

To chyba tatę przekonało, bo już następnego dnia zaczął planować pierwszy rodzinny rajd.

– Chcecie zobaczyć, dokąd pójdziemy? – zapytał, rozkładając mapę. – Najpierw szlak popro-

wadzi nas wąwozem, potem kawałek przez las i wyjdziemy na grań.

– Na co? – nie zrozumiała Ada.

– Grań to inaczej grzbiet górski – wyjaśniła mama. – Zobaczycie, jak pięknie wyglądają

wiosną górskie łąki zwane przez górali halami.

– Tylko pamiętaj: żadnego marudzenia – upominał siostrę Olek.

Trzeba przyznać, że Ada bardzo się starała. Szła dzielnie i nie narzekała, chociaż po dwóch

godzinach marszu poczuła się trochę zmęczona.

– A daleko jeszcze do tych halek? – zapytała.

– Do hal? – roześmiała się mama. – Bliżej niż myślisz.

Rzeczywiście, gdy tylko wyszli z lasu, Ada aż krzyknęła z zachwytu.

– Są!!! Są hale!! Są baranki i pan barankarz w kapeluszu!!!

– Pan barankarz nazywa się baca – uśmiechnął się tato – a pomaga mu dwóch młodych

juhasów. Zobacz, są jeszcze tacy pasterze, co biegają na czterech łapach i szczekaniem zaganiają

owieczki do stada. Ten większy ma na imię Bacuś, a ten mniejszy – Gronik. Była jeszcze Dolina…

– Dolina ma szczeniaki i musi się nimi zajmować – uśmiechnął się baca i zaprosił całe to-

warzystwo do bacówki, czyli drewnianej, okopconej jałowcowym dymem, chatki, gdzie nad

paleniskiem wędziły się żółte góralskie serki zrobione z owczego mleka.

– Weźmiemy sobie takiego świeżutkiego oscypka na kolację – obiecał tata. Baca zapakował

serek, po czym postawił na stole cztery drewniane kubki, do których nalał czegoś, co wyglądało

jak kefir.

– To żętyca. Zostaje po zrobieniu oscypków – wyjaśniła mama. – Jest bardzo zdrowa. W smaku

trochę przypomina maślankę.

– Żętyca… – powtórzył Olek, żeby lepiej zapamiętać.

– A wiecie, jak się nazywa to, czym się podpieram? – zapytał baca, mrużąc jedno oko.

– Laska? – próbowała zgadnąć Ada.

– Raczej… siekierka – poprawił ją Olek.

– Nie jest to siekiera i nie jest to laga. To, czym się podpieram, to moja ciupaga – zrymowało

się bacy, który, bardzo z siebie zadowolony, podkręcił wąsa i po chwili zastanowienia dokończył.

– To, co góral ma na nogach, kierpcami się zowie. Nie ma spodni ino portki, kapelusz na głowie.

Cuchą się owinie, kiedy wiatr na hali, a gdy słonko zajdzie, to watrę rozpali.

To dopiero była łamigłówka. Na szczęście mama z tatą znali się na góralskiej mowie i wyja-

śnili, że kierpce to skórzane góralskie buty, cucha to wełniane góralskie okrycie, coś w rodzaju

krótkiej peleryny, a watra – ognisko.

– Mamuś, a dlaczego górale mówią… inaczej niż my? – zapytał Olek późnym popołudniem,

gdy dotarli już do schroniska.

– Mówią po swojemu, czyli gwarą – wyjaśniła mama. – Ludzie mieszkający w różnych regio-

nach Polski różnią się od siebie: językiem, strojem, zwyczajami…

– Sami się o tym przekonacie, kiedy odwiedzimy Śląsk albo Kaszuby – włączył się do rozmowy

tato.

– A kiedy odwiedzimy? – zapytał Olek, który zdążył już nabrać ochoty na kolejną rodzinną

wyprawę.

Rozmowa na podstawie opowiadania.

Rodzic zadaje dziecku pytania:

Co ciekawego zobaczyli Olek i Ada podczas pobytu w górach?
Dlaczego baca mówił językiem niezrozumiałym dla Olka i Ady?

2.Zabawa ruchowa Baca i owieczki – rodzic jest bacą, a dziecko owieczką. Baca stoi w miejscu, a dziecko (owieczka) spaceruje po wyznaczonej przez rodzica przestrzeni (pasie się). Na słowa rodzica (bacy): Hop, hop, owieczki! I klaśnięcie, dziecko idzie za rodzicem (bacą), który prowadzi owieczkę do zagrody (wyznaczonego wcześniej miejsca). Zabawę powtarzamy kilka razy. Rodzic może zamienić się z dzieckiem rolami – rodzic może być owieczką, a dziecko bacą.

3. Zabawy umuzykalniające przy piosence Tu mieszkam (Piosenka znajduje się na płycie Nowe Przygody Olka i Ady A+ nr 32 Tu mieszkam) link do strony: proszę się zalogować na stonę wydawnictwa MAC

https://www.mac.pl/piosenki/piosenki-olekiada

To jest moje miasto https://zsp.pustkow.szkolnastrona.pl/przedszkole/container/32%20Sciezka%...