MOJE DZIECKO IDZIE DO PRZEDSZKOLA…

O TYM WARTO PAMIĘTAĆ, GDY TRZYLATEK STAJE SIĘ PRZEDSZKOLAKIEM:

* w dniu inauguracji najcenniejszy dla dziecka jest spokój jego rodziców – nie okazujmy dzieciom własnych rozterek zostawiając je w przedszkolu, przekazujemy im wtedy swoje lęki;

* stosujmy w przedszkolu krótkie pożegnania; kiedy przedłużamy pożegnanie, dzieci cierpią dłużej;

* nie zabierajmy dziecka z powrotem do domu, kiedy płacze przy rozstaniu – jeśli zrobimy to choć raz, będzie wiedziało, że łzami można wiele wymusić; największe nasilenie płaczu jest zawsze w dniu drugim i trzecim (też po weekendzie), pierwszego dnia większość dzieci nie płacze – zwycięża ciekawość przedszkola;

* w początkowym okresie dobrze jest odbierać dziecko wcześniej, ponieważ małe dziecko ma inne poczucie czasu i okres przebywania poza domem wydaje mu się bardzo długi;

* nie mówmy dziecku, że przyjdziemy po niego wcześniej, kiedy jest to niemożliwe, ponieważ będzie nieszczęśliwe, że nas nie ma – nie składajmy obietnic, których nie możemy wypełnić;

* nigdy nie straszmy dziecka przedszkolem;

* nie porównujmy dziecka i jego reakcji z zachowaniem innych przedszkolaków czy starszego rodzeństwa; radzenie sobie ze stresem adaptacyjnym jest sprawą indywidualną i u każdego malucha może przebiegać inaczej;

* proces adaptacji może trwać od kilkunastu dni do kilku miesięcy; dajmy dziecku tyle czasu, ile będzie potrzebowało, aby przystosować się do nowych warunków.

„Wyposażenie” przedszkolaka

buciki/kapcie wygodne, łatwe do samodzielnego założenia;

ubrania na zmianę (spodnie, bluzki, majtki, skarpetki, rajstopy itp.);

pudełko chusteczek higienicznych (wyciąganych);

piżamka na leżakowanie (podpisana) – dotyczy dzieci z oddziału I;

„NIE  WYPOSAŻAJMY” przedszkolaka w PAMPERSA – dziecko powinno już być w miarę samodzielne i sygnalizować potrzeby fizjologiczne.